OS : Are you calling me a sinner? (CUT)
เด็กตัวผอมนั่งอยู่ที่โต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กในห้องทำงานกำลังนั่งทำโจทย์คณิตศาสตร์อย่างตั้งใจ อิมยองมินนั่งมองน้องชายอยู่เงียบๆโดยที่ไม่ได้กวนสมาธิอีกคนแต่อย่างใด
“พี่ยองมินช่วยดูหน่อยได้มั้ยครับ ว่าผมทำข้อนี้ถูกมั้ย?” เซอุนเลื่อนสมุดไปตรงหน้าก่อนจะชี้ข้อที่ตัวเองสงสัยให้พี่ชายตัวสูงดู ยองมินรับสมุดมาแล้วใช้นิ้วไล่อ่านโจทย์ ก่อนจะพยักหน้าบอกว่าน้องชายของเขาทำข้อนี้ถูกแล้ว
เซอุนยิ้มดีใจก่อนจะกลับมาจดจ่ออยู่ที่สมุดการบ้านของตัวเองต่อ โดยที่มีสายตาของอีกคนจ้องมองอยู่
ยองมินค่อยๆกระเขยิบเข้าไปใกล้มากขึ้น ก่อนจะวางมือไปยังแก้มนิ่ม ใช้นิ้วสัมผัสไล้ไปตามผิวเนียน
“พี่ยองมินทำจะอะไรครับ” คนตัวเล็กเงยหน้าถาม
“นี่...” ยองมินพูดและเขยิบเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม สองมือเปลี่ยนมาประคองที่ใบหน้าของเด็กหนุ่มไว้
“มาอยู่ใกล้ๆพี่ไม่ได้หรอ” คนอายุเยอะกว่าโน้มใบหน้าลงไปประกบริมฝีปากกับคนตรงหน้า มันไม่ได้มีการรุกล้ำใดเป็นเพียงการดูดดึงเบาๆเท่านั้น ละเลียดชิมความหวานจากปากเล็กที่สั่นเล็กน้อย ก่อนจะผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
“เซอุน” ยองมินพูดขึ้นแล้วมองหน้าน้องชายของตัวเองที่ตอนนี้เหมือนจะมีน้ำใสๆไหลออกมาจากหางตา
“ผะ ผมไม่รู้” ร่างบางส่ายหน้าปฏิเสธทั้งๆที่ในใจก็รู้ตัวเองดี
ใช่ จองเซอุนหลงรักพี่ชายต่างแม่ของตัวเอง
“เซอุน เรารู้ ว่าเรารักพี่”
“แล้วยังไงครับ พี่จะให้ผม---“
ยองมินประกบริมฝีปากลงไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป คนตัวสูงขบกัดกลีบปากล่างเบาๆ เซอุนเผยอริมฝีปากออกเป็นโอกาสที่ให้ลิ้นร้อนเข้ามาสำรวจภายในโพรงปาก มือเล็กทุบเข้าที่หน้าอกของพี่ชายเป็นเชิงห้ามปราม แต่ยองมินกลับโอบร่างเล็กให้เข้ามาใกล้ตัวเองมากขึ้น
เสียงครางอืออยู่ในลำคอบ่งบอกว่าลมหายใจที่ถูกช่วงชิงไปใกล้จะหมด ยองมินถอนริมฝีปากออกมา ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซอกคอขาวที่โผล่พ้นเสื้อนักเรียน ขบกัดและดูดดึงผิวเนียนเบาๆ
“อย่าทำรอยนะ..” เสียงสั่นร้องห้ามปราม แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้ซอกคอขาวนั้นมีรอยสีกุหลาบขึ้นมาเสียแล้ว และดูเหมือนการบ้านบนโต๊ะเล็กๆนั่นจะไม่จำเป็นอีกต่อไป แผ่นหลังของเซอุนแนบไปกับพื้นพรมนุ่มของห้อง ยองมินที่ยังคงวุ่นวายอยูที่ซอกคอก็ค่อยๆใช้มืออีกข้างปลดกระดุมเสื้อนักเรียนออกทีละเม็ด มือใหญ่แหวกเสื้อออกเผยให้เห็นผิวเนียนสะอาด คนโตกว่าสะกิดไปที่ยอดอกเบาๆจนทำให้อีกคนสะดุ้ง ค่อยๆไล้จูบลงมาจนมาถึงเนินอกและตอนนี้ริมฝีปากนั้นก็ครอบครองยอดอกสีหวาน ดูดดึงจนร่างบางครางฮือ เซอุนแอ่นอกรับด้วยความเสียวซ่าน
“พี่ยองมิน อย่าครับ”
“ไม่เอาครับ ไม่ทำ---“ เซอุนยังคงปฏิเสธ ปากบอกไม่แต่การกระทำช่างสวนทาง ร่างสูงไล้ริมฝีปากผ่านท้องน้อย มาหยุดอยู่ตรงเป้ากางเกงของอีกคน พรบจูบผ่านเนื้อผ้าลงไปเบาๆ หยัดตัวลุกขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะใช้มือค่อยๆปลดเข็มขัดนักเรียนออก
“ไม่นะครับ...” เสียงห้ามปรามเหมือนจะส่งไปไม่ถึงคนเป็นพี่ ยองมินปลดตะขอกางเกงนักเรียนและร่นมันลงมาพร้อมกับกางเกงชั้นในสีขาว เมื่อปราการชิ้นสำคัญหายไปนิ้วเรียวยาวก็ค่อยๆแทรกเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังอย่างใจเย็น
ร่างกายของเซอุนบิดเร่าเพราะสัมผัสเย็นๆของนิ้วมือ ยองมินขยับเรียวนิ้วเข้าออกช้าๆและในจังหวะเผลอก็ค่อยๆเพิ่มจำนวนเข้าไปจากสองก็เปลี่ยนเป็นสาม เซอุนครางเสียงหวานสลับกับการเข้าออก เมื่อเห็นว่าอีกคนเริ่มปรับตัวได้แล้ว ยองมินจึงถอนนิ้วออกมา
คนตัวโตกว่าหันมาปลดเข็มขัดกางเกงตัวเองแล้วร่นลง หยิบถุงยางที่อยู่ในกระเป๋าออกมาฉีกซองออกแล้วขยับแกนกายแข็งขืนของตัวเองเล็กน้อยเผื่อใส่เข้าไปได้สะดวกขึ้น เมื่อเสร็จแล้วก็ค่อยๆขึ้นไปคร่อมอยู่ด้านบน ส่วนกลางลำตัวถูไถไปกับช่องทางด้านหลังเพื่อเป็นสัญญาณ ยองมินจูบไปที่หน้าผากของอีกคนอย่างแผ่วเบา
“ไม่ต้องกังวล”
“ฮึก แต่ มัน--มันผิด”
“พี่รู้ แต่พี่ก็หยุดไม่ได้แล้ว”
แม่ของเซอุนแต่งงานกับพ่อของเขาเมื่อหลายสิบปีมาแล้ว ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ยองมินมองน้องชายที่โตมาด้วยกันเปลี่ยนไป ยองมินรู้ว่ามันผิด ผิดต่อเซอุน ผิดต่อคุณน้าแม่ของเซอุนและพ่อของเขา แต่ยองมินก็ไม่สามารถกลับไปรู้สึกแบบเดิมได้อีกแล้ว เพราะคนที่เขารักและต้องการตอนนี้
มีเพียงแค่เซอุนเท่านั้น
“เจ็บ ผมเจ็บ...” เสียงร้องดังออกมาเมื่อยองมินค่อยๆแทรกแกนกายของตัวเองเข้าไปช่องทางด้านหลังของอีกฝ่าย
“ไม่ต้องเกร็งนะ ใจเย็นๆ” เมื่อเข้ามาจนสุดแล้วคนตัวโตกว่ายังคงนิ่ง เซอุนมองอีกคนด้วยแววตาฉ่ำน้ำ ก่อนจะเอามือมาคล้องคออีกฝ่ายและโน้มลงมาประกบจูบอีกครั้ง
ยองมินยังคงไม่ออกแรงเพราะความคับแน่นของช่องทางจนเขารู้สึกเหมือนจะถึงฝั่งฝันทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไร เมื่อเห็นว่าอีกคนปรับตัวได้แล้วจึงค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ
“อ๊ะ!” เซอุนผละจูบออกและร้องดังขึ้นมาเพราะสัมผัสใหม่ เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเริ่มโอเคแล้วยองมินจึงปรับจังหวะให้เร็วขึ้น
“อ่ะ เบาหน่อย”
“เซอุนอ่า”
“พี่-- พี่ยองมิน-- ครับ—“ ยองมินจูบลงไปที่หน้าผากเหมือนเป็นการให้รางวัล สะโพกของเขายังคงขยับอย่างต่อเนื่อง มือเรียวของเซอุนปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังขยำเสื้อเชิร์ตตัวเก่งจนเป็นรอยยับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางดังก้องไปทั่วห้องนอน
“ผม... ผมจะ ไม่ ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!” ยองมินเร่งจังหวะให้ถี่ขึ้นเพราะเขาก็ใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้วเช่นกัน เพียงไม่นานน้ำสีขาวขุ่นจากแกนกายคนใต้ร่างก็ปลดปล่อยออกมาเลอะเสื้อสีดำของอีกคน ยองมินขยับเข้าออกจนสุดอีกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน แม้ว่าจะใส่ถุงยางอยู่แต่ปริมาณมันก็มากจนไหลล้นออกมาจากช่องทางด้านหลัง
เซอุนเลื่อนมือไปปัดปอยผมที่ชื้นเหงื่อของพี่ชายตัวสูงออก ยองมินยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะก้มลงไปจูบที่ปากเล็กของคนตัวผอม ดูดดึงแลกเปลี่ยนความหวานจนพอใจจึงผละออกมา สายน้ำหวานเชื่อมต่อกันจนต้องจูบซับลงไปอีกครั้ง
“ผมกลัว ถ้าแม่รู้ ผมขอโทษ ผมไม่ควรรู้สึกแบบนี้” เซอุนพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นกังวล
“บอกแล้วว่าไม่ต้องกังวล”
“พี่ยองมินครับ เราหยุดเรื่องนี้เถอะนะ”
“คิดว่าทำได้ก็ลองดู” ยองมินขยับสะโพกอีกครั้งจนอีกคนสะดุ้ง ก่อนจะถอนแกนกายออกมา ถอดถุงยางออกแล้วจัดการจนเรียบร้อย เขาหยิบซองสีเงินอีกชิ้นออกมาจากกระเป๋าอีกครั้ง
“พอเถอะครั—“
“พี่ยองมินช่วยดูหน่อยได้มั้ยครับ ว่าผมทำข้อนี้ถูกมั้ย?” เซอุนเลื่อนสมุดไปตรงหน้าก่อนจะชี้ข้อที่ตัวเองสงสัยให้พี่ชายตัวสูงดู ยองมินรับสมุดมาแล้วใช้นิ้วไล่อ่านโจทย์ ก่อนจะพยักหน้าบอกว่าน้องชายของเขาทำข้อนี้ถูกแล้ว
เซอุนยิ้มดีใจก่อนจะกลับมาจดจ่ออยู่ที่สมุดการบ้านของตัวเองต่อ โดยที่มีสายตาของอีกคนจ้องมองอยู่
ยองมินค่อยๆกระเขยิบเข้าไปใกล้มากขึ้น ก่อนจะวางมือไปยังแก้มนิ่ม ใช้นิ้วสัมผัสไล้ไปตามผิวเนียน
“พี่ยองมินทำจะอะไรครับ” คนตัวเล็กเงยหน้าถาม
“นี่...” ยองมินพูดและเขยิบเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม สองมือเปลี่ยนมาประคองที่ใบหน้าของเด็กหนุ่มไว้
“มาอยู่ใกล้ๆพี่ไม่ได้หรอ” คนอายุเยอะกว่าโน้มใบหน้าลงไปประกบริมฝีปากกับคนตรงหน้า มันไม่ได้มีการรุกล้ำใดเป็นเพียงการดูดดึงเบาๆเท่านั้น ละเลียดชิมความหวานจากปากเล็กที่สั่นเล็กน้อย ก่อนจะผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
“เซอุน” ยองมินพูดขึ้นแล้วมองหน้าน้องชายของตัวเองที่ตอนนี้เหมือนจะมีน้ำใสๆไหลออกมาจากหางตา
“ผะ ผมไม่รู้” ร่างบางส่ายหน้าปฏิเสธทั้งๆที่ในใจก็รู้ตัวเองดี
ใช่ จองเซอุนหลงรักพี่ชายต่างแม่ของตัวเอง
“เซอุน เรารู้ ว่าเรารักพี่”
“แล้วยังไงครับ พี่จะให้ผม---“
ยองมินประกบริมฝีปากลงไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป คนตัวสูงขบกัดกลีบปากล่างเบาๆ เซอุนเผยอริมฝีปากออกเป็นโอกาสที่ให้ลิ้นร้อนเข้ามาสำรวจภายในโพรงปาก มือเล็กทุบเข้าที่หน้าอกของพี่ชายเป็นเชิงห้ามปราม แต่ยองมินกลับโอบร่างเล็กให้เข้ามาใกล้ตัวเองมากขึ้น
เสียงครางอืออยู่ในลำคอบ่งบอกว่าลมหายใจที่ถูกช่วงชิงไปใกล้จะหมด ยองมินถอนริมฝีปากออกมา ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซอกคอขาวที่โผล่พ้นเสื้อนักเรียน ขบกัดและดูดดึงผิวเนียนเบาๆ
“อย่าทำรอยนะ..” เสียงสั่นร้องห้ามปราม แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้ซอกคอขาวนั้นมีรอยสีกุหลาบขึ้นมาเสียแล้ว และดูเหมือนการบ้านบนโต๊ะเล็กๆนั่นจะไม่จำเป็นอีกต่อไป แผ่นหลังของเซอุนแนบไปกับพื้นพรมนุ่มของห้อง ยองมินที่ยังคงวุ่นวายอยูที่ซอกคอก็ค่อยๆใช้มืออีกข้างปลดกระดุมเสื้อนักเรียนออกทีละเม็ด มือใหญ่แหวกเสื้อออกเผยให้เห็นผิวเนียนสะอาด คนโตกว่าสะกิดไปที่ยอดอกเบาๆจนทำให้อีกคนสะดุ้ง ค่อยๆไล้จูบลงมาจนมาถึงเนินอกและตอนนี้ริมฝีปากนั้นก็ครอบครองยอดอกสีหวาน ดูดดึงจนร่างบางครางฮือ เซอุนแอ่นอกรับด้วยความเสียวซ่าน
“พี่ยองมิน อย่าครับ”
“ไม่เอาครับ ไม่ทำ---“ เซอุนยังคงปฏิเสธ ปากบอกไม่แต่การกระทำช่างสวนทาง ร่างสูงไล้ริมฝีปากผ่านท้องน้อย มาหยุดอยู่ตรงเป้ากางเกงของอีกคน พรบจูบผ่านเนื้อผ้าลงไปเบาๆ หยัดตัวลุกขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะใช้มือค่อยๆปลดเข็มขัดนักเรียนออก
“ไม่นะครับ...” เสียงห้ามปรามเหมือนจะส่งไปไม่ถึงคนเป็นพี่ ยองมินปลดตะขอกางเกงนักเรียนและร่นมันลงมาพร้อมกับกางเกงชั้นในสีขาว เมื่อปราการชิ้นสำคัญหายไปนิ้วเรียวยาวก็ค่อยๆแทรกเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังอย่างใจเย็น
ร่างกายของเซอุนบิดเร่าเพราะสัมผัสเย็นๆของนิ้วมือ ยองมินขยับเรียวนิ้วเข้าออกช้าๆและในจังหวะเผลอก็ค่อยๆเพิ่มจำนวนเข้าไปจากสองก็เปลี่ยนเป็นสาม เซอุนครางเสียงหวานสลับกับการเข้าออก เมื่อเห็นว่าอีกคนเริ่มปรับตัวได้แล้ว ยองมินจึงถอนนิ้วออกมา
คนตัวโตกว่าหันมาปลดเข็มขัดกางเกงตัวเองแล้วร่นลง หยิบถุงยางที่อยู่ในกระเป๋าออกมาฉีกซองออกแล้วขยับแกนกายแข็งขืนของตัวเองเล็กน้อยเผื่อใส่เข้าไปได้สะดวกขึ้น เมื่อเสร็จแล้วก็ค่อยๆขึ้นไปคร่อมอยู่ด้านบน ส่วนกลางลำตัวถูไถไปกับช่องทางด้านหลังเพื่อเป็นสัญญาณ ยองมินจูบไปที่หน้าผากของอีกคนอย่างแผ่วเบา
“ไม่ต้องกังวล”
“ฮึก แต่ มัน--มันผิด”
“พี่รู้ แต่พี่ก็หยุดไม่ได้แล้ว”
ไม่ใช่แค่เซอุนที่รู้ดี ยองมินก็รู้เหมือนที่อีกคนรู้
เพราะเขาก็หลงรักน้องชายต่างแม่คนนี้เช่นกัน
แม่ของเซอุนแต่งงานกับพ่อของเขาเมื่อหลายสิบปีมาแล้ว ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ยองมินมองน้องชายที่โตมาด้วยกันเปลี่ยนไป ยองมินรู้ว่ามันผิด ผิดต่อเซอุน ผิดต่อคุณน้าแม่ของเซอุนและพ่อของเขา แต่ยองมินก็ไม่สามารถกลับไปรู้สึกแบบเดิมได้อีกแล้ว เพราะคนที่เขารักและต้องการตอนนี้
มีเพียงแค่เซอุนเท่านั้น
“เจ็บ ผมเจ็บ...” เสียงร้องดังออกมาเมื่อยองมินค่อยๆแทรกแกนกายของตัวเองเข้าไปช่องทางด้านหลังของอีกฝ่าย
“ไม่ต้องเกร็งนะ ใจเย็นๆ” เมื่อเข้ามาจนสุดแล้วคนตัวโตกว่ายังคงนิ่ง เซอุนมองอีกคนด้วยแววตาฉ่ำน้ำ ก่อนจะเอามือมาคล้องคออีกฝ่ายและโน้มลงมาประกบจูบอีกครั้ง
ยองมินยังคงไม่ออกแรงเพราะความคับแน่นของช่องทางจนเขารู้สึกเหมือนจะถึงฝั่งฝันทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไร เมื่อเห็นว่าอีกคนปรับตัวได้แล้วจึงค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ
“อ๊ะ!” เซอุนผละจูบออกและร้องดังขึ้นมาเพราะสัมผัสใหม่ เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเริ่มโอเคแล้วยองมินจึงปรับจังหวะให้เร็วขึ้น
“อ่ะ เบาหน่อย”
“เซอุนอ่า”
“พี่-- พี่ยองมิน-- ครับ—“ ยองมินจูบลงไปที่หน้าผากเหมือนเป็นการให้รางวัล สะโพกของเขายังคงขยับอย่างต่อเนื่อง มือเรียวของเซอุนปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังขยำเสื้อเชิร์ตตัวเก่งจนเป็นรอยยับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางดังก้องไปทั่วห้องนอน
“ผม... ผมจะ ไม่ ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!” ยองมินเร่งจังหวะให้ถี่ขึ้นเพราะเขาก็ใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้วเช่นกัน เพียงไม่นานน้ำสีขาวขุ่นจากแกนกายคนใต้ร่างก็ปลดปล่อยออกมาเลอะเสื้อสีดำของอีกคน ยองมินขยับเข้าออกจนสุดอีกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน แม้ว่าจะใส่ถุงยางอยู่แต่ปริมาณมันก็มากจนไหลล้นออกมาจากช่องทางด้านหลัง
เซอุนเลื่อนมือไปปัดปอยผมที่ชื้นเหงื่อของพี่ชายตัวสูงออก ยองมินยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะก้มลงไปจูบที่ปากเล็กของคนตัวผอม ดูดดึงแลกเปลี่ยนความหวานจนพอใจจึงผละออกมา สายน้ำหวานเชื่อมต่อกันจนต้องจูบซับลงไปอีกครั้ง
“ผมกลัว ถ้าแม่รู้ ผมขอโทษ ผมไม่ควรรู้สึกแบบนี้” เซอุนพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นกังวล
“บอกแล้วว่าไม่ต้องกังวล”
“พี่ยองมินครับ เราหยุดเรื่องนี้เถอะนะ”
“คิดว่าทำได้ก็ลองดู” ยองมินขยับสะโพกอีกครั้งจนอีกคนสะดุ้ง ก่อนจะถอนแกนกายออกมา ถอดถุงยางออกแล้วจัดการจนเรียบร้อย เขาหยิบซองสีเงินอีกชิ้นออกมาจากกระเป๋าอีกครั้ง
“พอเถอะครั—“
และเสียงประท้วงถูกกลืนกินเข้าไปจากจูบของคนเป็นพี่ชาย
เซอุนก็ยังคงเป็นเซอุน ปากจะปฏิเสธยังไงแต่การกระทำมักจะสวนทางเสมอ คนอายุน้อยกว่ายังคงจูบตอบ ยังคงโหยหาสัมผัสจากอีกฝ่าย และก็มีเพียงยองมินเท่านั้นที่สามารถมอบสิ่งนี้ให้ได้
.
.
.
“เซอุน พี่รักเรานะ”
“ผม ผมก็รักพี่ครับ…”
.
.
.
“เซอุน พี่รักเรานะ”
“ผม ผมก็รักพี่ครับ…”
END
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น